Gedicht met foto van de maand

Details

Hits: 10526

Reiger We noemen hem de blauwe reiger Maar aan het water oogt hij grijs In zijn stofjas: een erkend zwijger Zijn roep is niet meer dan gekrijs. Hij houdt zo van die stille waters  Hun diepe gronden en wat er leeft Onder het oppervlak, de praters Daarboven negeert hij beleefd. Zintuigen gericht op ’t kleinste teken reageert hij als het water zich plooit. Waar wordt wat stil is zo bekeken? Een flitsende snavel, missie voltooid straks worden veren gladgestreken zwijgend: een prater wordt hij nooit. Schrijver: Gerard Vlaar, 26 februari 2007